အခါတစ္ပါး
ဝိသာခ ဥပႆကာသည္ ဓမၼဒိႏ႖ာရဟန္းမိန္းမထံသို. ခ်ဥ္းကပ္၍ အေမးပု ုစၦာေမးေလွ်ာက္ခဲ့ရာဝယ္ ဓမၼဒိႏ႖ာရဟန္းမိန္းမက-------
ဒါယကာ ဝိသာခ သကၠာယဟူသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို.ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ သကၠာယျဖစ္ရာဟူသည္ တဖန္ ဘဝသစ္ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ႏွစ္သက္တပ္စြဲမႉ နႏၵီရာဂႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ထိုထို ဘံုဘဝတို.၌ ကာမဂုဏ္ကို တပ္မက္မႉ ကာမတဏွာ၊ ဘံုဘဝတို.ကို တပ္မက္မႉ ဘဝတဏွာ၊ ဘံုဘဝကင္းျပတ္မႉကို တပ္မက္မႉ ဝိဘဝတဏွာတို.ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ သကၠာယခ်ဳပ္ရာဟူသည္ တပ္မက္မႉတဏွာ၏ သာလွ်င္ အၾကြင္းမဲ့ တပ္စြဲျခင္း ကင္းေသာအားျဖင့္ တပ္မက္မႉတဏွာ၏ ခ်ဳပ္ရာ၊ စြန္.ျပစ္ရာ၊ လြတ္ေျမာက္ရာ၊ တဖန္စြန္.ျပစ္ရာ၊ တြယ္တာ ကပ္ျငိမႉမရိွရာ နိဗၺာန္ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ သကၠာယခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္သို.ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ဟူသည္ အဂၤါရွစ္ပါးရိွေသာ မဂ္ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ အဂၤါရွစ္ပါးရိွေသာ မဂ္ဟူသည္ မွန္စြာျမင္ျခင္း၊ မွန္စြာ ၾကံစည္ ျခင္း၊ မွန္စြာ ေျပာဆိုျခင္း၊ မွန္စြာ ျပဳမူျခင္း၊ မွန္စြာ အသက္ေမြးျခင္း၊ မွန္စြာ အားထုတ္ျခင္း၊ မွန္စြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း၊ မွန္စြာ တည္ၾကည္ျခင္းတို.ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ လိုခ်င္တပ္မက္မႉ ွဆႏၵရာဂသည္ပင္ ခႏၵာငါးပါးတို.၌ ျပင္းစြာစဲြလန္းျခင္း ဥပါဒါန္ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတို.ကို ဖူးျမင္ေလ့မရိွသူ၊ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတရ ားတို.၌ မယဥ္ေက်းေသာ၊ မကြ်မ္းက်င္ေသာသူသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကို အတၱုဟုယူ၏။ အတၱုကို ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးဟုယူ၏။ အတၱ၌ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးဟုယူ ၏။ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါး၌ အတၱဟုယူ၏။ ဒါယကာဝိသာခ ဤသို.လွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိသည္ ျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတို.ကို ဖူးျမင္ေလ့ရိွသူ၊ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတရ ားတို.၌ ယဥ္ေက်းေသာ၊ ကြ်မ္းက်င္ေသာသူသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကို အတၱုဟုမယူ။ အတၱုကို ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးဟုမယူ။ အတၱ၌ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးဟုမယူ။ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါး၌ အတၱဟုမယူ။ ဒါယကာဝိသာခ ဤသို.လွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိသည္ မျဖစ္။
ဒါယကာ ဝိသာခ ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရိွေသာ မဂ္သည္ သခၤတတရားပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ အစုခႏၶာသံုးပါးျဖင့္ ျမတ္ေသာ အဂါၤရွစ္ပါးရိွေသာမဂ္ကို သိမ္းယူရ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ သမၼာဝါစာ၊ သမၼာကမၼႏၱ၊ သမၼာအာဇီဝတရားတို.ကို သီလခႏၶာျဖင့္ သိမ္းယူရ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ သမၼာဝါယမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိတရားတို.ကို သမာဓိခႏၶာျဖင့္ သိမ္းယူရ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤပၸတရားတို.ကို ပညကၡႏၶာျဖင့္ သိမ္းယူရ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ စိတ္အာရံုတစ္မ်ိဳးတည္း ျဖစ္ျခင္းသည္ သမာဓိမည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ေအာက္ေမ့မႉသတိထင္ျခင္း သတိပ႒ာန္ေလးပါးသည္ သမာဓိနိမိတ္မည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ သမၼပၸ႒ာန္ ေလးပါးသည္ သမာဓိ၏ အျခံအရံမည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ အလံုးစံုေသာ ဤသမာဓိတရားတို.အား ပြါးမ်ားျခင္းသည္ တည္ၾကည္မႉ သမာဓိကို ပြားမ်ားျခင္းမည္ေပ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ကိုယ္၌စပ္၍ျဖစ္ေသာ ထြက္သက္ဝင္သက္သည္ ကာယသခါၤရမည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ေရွးဦးကပင္ စိတ္၌ျဖစ္၍ေနာက္မွ စကားေျပာရေသာေၾကာင့္ ဝိတက္၊ဝိစာရသည္ ဝဇီသခါၤရမည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ စိတ္၌ျဖစ္ေသာ သညာ၊ေဝဒနာသည္ စိတၱသခါၤရမည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ နိေရာဓသမာပါတ္ဝင္စားေသာ အခါ ဝဇီသခါၤရသည္ ေရွးဦးစြာခ်ဳပ္၏။ ထို.ေနာင္ ကာယသခါၤရသည္ ခ်ဳပ္၏။ ထို.ေနာင္ စိတၱသခါၤရသည္ခ်ဳပ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ နိေရာဓသမာပါတ္မွထေသာ အခါ စိတၱသခါၤရသည္ ေရွးဦးစြာျဖစ္၏။ ထို.ေနာင္ ကာယသခါၤရသည္ ျဖစ္၏။ ထို.ေနာင္ ဝဇီသခါၤရသည္ျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ နိေရာဓသမာပါတ္မွထလွ်င္ထခ်င္း သုညတဖႆသည္ေရွးဦးစြာ ေတြ.ထိ၏။ ထို.ေနာင္ အာရံုနိမိတ္မရွိေသာ အနိမိတၱဖႆသည္ ေတြ.ထိ၏။ ထို.ေနာင္ ေတာင့္တမႉ မရွိေသာ အပၸဏိဟိတ ဖႆသည္ေတြ.၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ နိေရာဓသမာပါတ္မွထလွ်င္ထခ်င္း စိတ္သည္ ကင္းဆိတ္မႉ ဝိေဝကခ်မ္းသာ နိဗၺာန္သို. ညြတ္ကိုင္း ရိႉင္း၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ခံစားျခင္းေဝဒနာဟူသည္ ခ်မ္းသာခံစားျခင္း၊ဆင္းရဲခံစားျခင္း၊ ဆင္းရဲမဟုတ္ခ်မ္းသာ မဟုတ္ ခံစားျခင္းေပတည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ ခ်မ္းသာခံစားျခင္းသည္ တည္ဆဲအခါ ခ်မ္းသာ၏။ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲျခင္းျဖင့္ ဆင္းရဲ၏။ ခ်မ္းသာခံစားျခင္း၌ ရာဂါႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္၏။ ရူပါဝစရ ပထမစ်ာဥ္ သမာပါတ္ျဖင့္ ထိုရာဂါႏုသယအား ပယ္သတ္ရာ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ဆင္းရဲခံစားျခင္းသည္ တည္ဆဲအခါ ဆင္းရဲ၏။ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲျခင္းျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏။ ဆင္းရဲခံစားျခင္း၌ ပဋိဃာႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္၏။ အရဟတၱဖိုလ္ကို လိုခ်င္ေတာင့္တျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေဒါမနႆျဖင့္ထိုပဋိဃာႏုသယအား ပယ္သတ္ရာ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားျခင္း ေဝဒနာသည္ သိေသာအခါခ်မ္းသာ၏။ မသိေသာအခါ ဆင္းရဲ၏။ ဒါယကာ ဝိသာခ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ ခံစားျခင္းေဝဒနာ၌ အဝိဇၨာႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္၏။ စတုတၳစ်ာန္သမာပါတ္ျဖင့္ ထိုအဝိဇၨာႏုသယကို ပယ္သတ္ရာ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ခ်မ္းသာျခင္း၏ ျပိဳင္ဘက္သည္ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ဆင္းရဲျခင္း၏ ျပိဳင္ဘက္သည္ ခ်မ္းသာျခင္းျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ခ်မ္းသာမဟုတ္ ဆင္းရဲမဟုတ္ျခင္း၏ ျပိဳင္ဘက္သည္ မသိမႉ အဝိဇၨာျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ မသိမႉ အဝိဇၨာ၏ ျပိဳင္ဘက္သည္ သိမႉဝိဇၨာျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခသိမႉ ဝိဇၨာ၏ ျပိဳင္ဘက္သည္ လြတ္ေျမာက္မႉ ဝိမုတၱိျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခလြတ္ေျမာက္မႉ ဝိမုတၱိ ၏ျပိဳင္ဘက္သည္ ျငိမ္းေအးမႉနိဗၺာန္ ျဖစ္၏။
ဝိသာခ ဥပႆကာသည္ ဓမၼဒိႏ႖ာရဟန္းမိန္းမထံသို. ခ်ဥ္းကပ္၍ အေမးပု ုစၦာေမးေလွ်ာက္ခဲ့ရာဝယ္ ဓမၼဒိႏ႖ာရဟန္းမိန္းမက-------
ဒါယကာ ဝိသာခ သကၠာယဟူသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို.ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ သကၠာယျဖစ္ရာဟူသည္ တဖန္ ဘဝသစ္ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ႏွစ္သက္တပ္စြဲမႉ နႏၵီရာဂႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ထိုထို ဘံုဘဝတို.၌ ကာမဂုဏ္ကို တပ္မက္မႉ ကာမတဏွာ၊ ဘံုဘဝတို.ကို တပ္မက္မႉ ဘဝတဏွာ၊ ဘံုဘဝကင္းျပတ္မႉကို တပ္မက္မႉ ဝိဘဝတဏွာတို.ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ သကၠာယခ်ဳပ္ရာဟူသည္ တပ္မက္မႉတဏွာ၏ သာလွ်င္ အၾကြင္းမဲ့ တပ္စြဲျခင္း ကင္းေသာအားျဖင့္ တပ္မက္မႉတဏွာ၏ ခ်ဳပ္ရာ၊ စြန္.ျပစ္ရာ၊ လြတ္ေျမာက္ရာ၊ တဖန္စြန္.ျပစ္ရာ၊ တြယ္တာ ကပ္ျငိမႉမရိွရာ နိဗၺာန္ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ သကၠာယခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္သို.ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ဟူသည္ အဂၤါရွစ္ပါးရိွေသာ မဂ္ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ အဂၤါရွစ္ပါးရိွေသာ မဂ္ဟူသည္ မွန္စြာျမင္ျခင္း၊ မွန္စြာ ၾကံစည္ ျခင္း၊ မွန္စြာ ေျပာဆိုျခင္း၊ မွန္စြာ ျပဳမူျခင္း၊ မွန္စြာ အသက္ေမြးျခင္း၊ မွန္စြာ အားထုတ္ျခင္း၊ မွန္စြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း၊ မွန္စြာ တည္ၾကည္ျခင္းတို.ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ လိုခ်င္တပ္မက္မႉ ွဆႏၵရာဂသည္ပင္ ခႏၵာငါးပါးတို.၌ ျပင္းစြာစဲြလန္းျခင္း ဥပါဒါန္ပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတို.ကို ဖူးျမင္ေလ့မရိွသူ၊ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတရ ားတို.၌ မယဥ္ေက်းေသာ၊ မကြ်မ္းက်င္ေသာသူသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကို အတၱုဟုယူ၏။ အတၱုကို ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးဟုယူ၏။ အတၱ၌ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးဟုယူ ၏။ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါး၌ အတၱဟုယူ၏။ ဒါယကာဝိသာခ ဤသို.လွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိသည္ ျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတို.ကို ဖူးျမင္ေလ့ရိွသူ၊ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတရ ားတို.၌ ယဥ္ေက်းေသာ၊ ကြ်မ္းက်င္ေသာသူသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကို အတၱုဟုမယူ။ အတၱုကို ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးဟုမယူ။ အတၱ၌ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးဟုမယူ။ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါး၌ အတၱဟုမယူ။ ဒါယကာဝိသာခ ဤသို.လွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိသည္ မျဖစ္။
ဒါယကာ ဝိသာခ ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရိွေသာ မဂ္သည္ သခၤတတရားပင္တည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ အစုခႏၶာသံုးပါးျဖင့္ ျမတ္ေသာ အဂါၤရွစ္ပါးရိွေသာမဂ္ကို သိမ္းယူရ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ သမၼာဝါစာ၊ သမၼာကမၼႏၱ၊ သမၼာအာဇီဝတရားတို.ကို သီလခႏၶာျဖင့္ သိမ္းယူရ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ သမၼာဝါယမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိတရားတို.ကို သမာဓိခႏၶာျဖင့္ သိမ္းယူရ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤပၸတရားတို.ကို ပညကၡႏၶာျဖင့္ သိမ္းယူရ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ စိတ္အာရံုတစ္မ်ိဳးတည္း ျဖစ္ျခင္းသည္ သမာဓိမည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ေအာက္ေမ့မႉသတိထင္ျခင္း သတိပ႒ာန္ေလးပါးသည္ သမာဓိနိမိတ္မည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ သမၼပၸ႒ာန္ ေလးပါးသည္ သမာဓိ၏ အျခံအရံမည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ အလံုးစံုေသာ ဤသမာဓိတရားတို.အား ပြါးမ်ားျခင္းသည္ တည္ၾကည္မႉ သမာဓိကို ပြားမ်ားျခင္းမည္ေပ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ကိုယ္၌စပ္၍ျဖစ္ေသာ ထြက္သက္ဝင္သက္သည္ ကာယသခါၤရမည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ေရွးဦးကပင္ စိတ္၌ျဖစ္၍ေနာက္မွ စကားေျပာရေသာေၾကာင့္ ဝိတက္၊ဝိစာရသည္ ဝဇီသခါၤရမည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ စိတ္၌ျဖစ္ေသာ သညာ၊ေဝဒနာသည္ စိတၱသခါၤရမည္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ နိေရာဓသမာပါတ္ဝင္စားေသာ အခါ ဝဇီသခါၤရသည္ ေရွးဦးစြာခ်ဳပ္၏။ ထို.ေနာင္ ကာယသခါၤရသည္ ခ်ဳပ္၏။ ထို.ေနာင္ စိတၱသခါၤရသည္ခ်ဳပ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ နိေရာဓသမာပါတ္မွထေသာ အခါ စိတၱသခါၤရသည္ ေရွးဦးစြာျဖစ္၏။ ထို.ေနာင္ ကာယသခါၤရသည္ ျဖစ္၏။ ထို.ေနာင္ ဝဇီသခါၤရသည္ျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ နိေရာဓသမာပါတ္မွထလွ်င္ထခ်င္း သုညတဖႆသည္ေရွးဦးစြာ ေတြ.ထိ၏။ ထို.ေနာင္ အာရံုနိမိတ္မရွိေသာ အနိမိတၱဖႆသည္ ေတြ.ထိ၏။ ထို.ေနာင္ ေတာင့္တမႉ မရွိေသာ အပၸဏိဟိတ ဖႆသည္ေတြ.၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ နိေရာဓသမာပါတ္မွထလွ်င္ထခ်င္း စိတ္သည္ ကင္းဆိတ္မႉ ဝိေဝကခ်မ္းသာ နိဗၺာန္သို. ညြတ္ကိုင္း ရိႉင္း၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ခံစားျခင္းေဝဒနာဟူသည္ ခ်မ္းသာခံစားျခင္း၊ဆင္းရဲခံစားျခင္း၊ ဆင္းရဲမဟုတ္ခ်မ္းသာ မဟုတ္ ခံစားျခင္းေပတည္း။
ဒါယကာ ဝိသာခ ခ်မ္းသာခံစားျခင္းသည္ တည္ဆဲအခါ ခ်မ္းသာ၏။ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲျခင္းျဖင့္ ဆင္းရဲ၏။ ခ်မ္းသာခံစားျခင္း၌ ရာဂါႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္၏။ ရူပါဝစရ ပထမစ်ာဥ္ သမာပါတ္ျဖင့္ ထိုရာဂါႏုသယအား ပယ္သတ္ရာ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ဆင္းရဲခံစားျခင္းသည္ တည္ဆဲအခါ ဆင္းရဲ၏။ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲျခင္းျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏။ ဆင္းရဲခံစားျခင္း၌ ပဋိဃာႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္၏။ အရဟတၱဖိုလ္ကို လိုခ်င္ေတာင့္တျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေဒါမနႆျဖင့္ထိုပဋိဃာႏုသယအား ပယ္သတ္ရာ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားျခင္း ေဝဒနာသည္ သိေသာအခါခ်မ္းသာ၏။ မသိေသာအခါ ဆင္းရဲ၏။ ဒါယကာ ဝိသာခ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ ခံစားျခင္းေဝဒနာ၌ အဝိဇၨာႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္၏။ စတုတၳစ်ာန္သမာပါတ္ျဖင့္ ထိုအဝိဇၨာႏုသယကို ပယ္သတ္ရာ၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ခ်မ္းသာျခင္း၏ ျပိဳင္ဘက္သည္ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ဆင္းရဲျခင္း၏ ျပိဳင္ဘက္သည္ ခ်မ္းသာျခင္းျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ ခ်မ္းသာမဟုတ္ ဆင္းရဲမဟုတ္ျခင္း၏ ျပိဳင္ဘက္သည္ မသိမႉ အဝိဇၨာျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခ မသိမႉ အဝိဇၨာ၏ ျပိဳင္ဘက္သည္ သိမႉဝိဇၨာျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခသိမႉ ဝိဇၨာ၏ ျပိဳင္ဘက္သည္ လြတ္ေျမာက္မႉ ဝိမုတၱိျဖစ္၏။
ဒါယကာ ဝိသာခလြတ္ေျမာက္မႉ ဝိမုတၱိ ၏ျပိဳင္ဘက္သည္ ျငိမ္းေအးမႉနိဗၺာန္ ျဖစ္၏။
